تبِ تند؛ رسانه های مکتوب از پیله ها، پروانه می سازند

همیشه در گیر و دار تغییر و تحول هستند کسانی که قربانی می شوند و بالطبع کسانی هم ره صد ساله را یک شبه طی می کنند.مطبوعات محلی، رسانه های مکتوب و فضای مجازی هم از این قضیه مستثنی نیستند.

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی حرف آور، ✍کبری سعادتی/همیشه در گیر و دار تغییر و تحول هستند کسانی که قربانی می شوند و بالطبع کسانی هم ره صد ساله را یک شبه طی می کنند.
مطبوعات محلی، رسانه های مکتوب و فضای مجازی هم از این قضیه مستثنی نیستند.
درست در بحبوحه مشکلات مطبوعات محلی اردبیل سنگ بزرگی در مسیر آن قرار گرفت و عرصه را برای مطبوعات محلی تنگ تر کرد و مانند غمباد راه نفس کشیدن مطبوعات محلی را گرفت.
نه اینکه فکر کنید رقیب را می گویم؛ همان هایی که می گویند می توانیم مدیران را از عرش به فرش بکشانیم و حق را به حق دار برسانیم همان حقی که رسانه های مکتوب عاجزند از مطالبه آن. نه منظورم نگاه خنثی به نشریات مکتوب است آنهایی که هویت خود را با سُراندن قلم بر روی کاغذ در دورانی که کاغذ ستاره سهیل شده و باید با چراغ دنبالش گشت با دست و پنجه نرم کردن با مشکلات مختلف به رسالت خود وفادارند و پای از دایره قانون و مقررات خود بیرون نمی گذارند و می دانند که نباید بدون سند خبر بنویسند. می دانند که آبروی هرکسی حرمت دارد و باید اول تحقیق کرد و راست بودنش را سنجید و بعد خبری اش کرد و به سوالات مخاطبان در قالب عناصر ۶ گانه پاسخ داد.
اما متاسفانه هستند کسانی که به خاطر ترس از اخباری که سرعت انتشاری به قدرت نور دارد حاضرند حقایق رسالت نشریات مکتوب را منکر شده و خود را وامدار فضای مجازی بدانند با اعتقاد به اینکه تا مردم بیایند و بفهمند راست است یا دروغ، آبرو می رود و آب رفته به جوی باز نمی گردد پس باید هوای فعالان مجازی را بیشتر داشته باشند و بیشتر دل آنها را به دست بیاورند و رسانه های مکتوب را رها کنند تا در راه پر سنگلاخ خود گام بردارند.
با اینکه این روزها مطبوعات محلی اردبیل رشد قارچ گونه ای دارد و هرچقدر که بر تعداد آن اضافه می شود کیفیت آن نیز قربانی کمیت می شود اما در گذشته نه چندان دوری گردانندگان صاحب نامی سکان نشریات محلی را به دست گرفته بودند و با وجود تعداد کم، تاثیر شگفت انگیزی در تعالی فرهنگ شهر داشتند. اما این روزها رسانه های مکتوب ما انگار در مسیر باد حرکت می کنند و باد هر کجا که دلش بخواهد آنها را با خود می برد.
ورود افراد غیرمتخصص به عرصه مطبوعات محلی، عدم نیاز به آموزش، مشکلات عدیده مالی و… باعث شده تاثیرگذاری نشریات به حداقل برسد یا بدون اغراق به صفر برسد و در این میان متاسفانه ما همیشه یاد گرفته ایم که برای خودمان دشمن فرضی تجسم کنیم و در مقابل هر چیزی که باب میل و مطابق سلیقه و سیاق ما نیستند گارد بگیریم و بدون آنکه در خوب و بد اتفاق پیش آمده اندیشه کنیم، جبهه می گیریم و دنبال نقطه ضعف طرف مقابل می گردیم اما اگر یاد بگیریم که در مسیر درست گام برداریم و با علم روز جلو برویم و به اندازه دانش و توان خود توقع پیشرفت داشته باشیم خیلی از مشکلات به وجود آمده خود به خود حل می شود.
از وقتی که شبکه های اجتماعی آنلاین پای به دنیای اطلاعات ما گذاشتند می بایستی رسانه های مکتوب هم یک تکانی به برگ ها و کاغذ های خود می دادند و منعکس کردن عین اخباری که مخاطبان خیلی سریع تر از آنها از طریق شبکه های اجتماعی دریافت کرده بودند یک نوع انتشار خبرهای سوخته ای بود که روزها از اتفاق آن گذشته بود و می توانست اعتماد مخاطبان را مسموم کند. پس گردانندگان رسانه های مکتوب لاجرم باید گامی به بلندای امروز بردارند و لباس نویی بر کالبد رسانه های شان بپوشانند و با تحلیل و تفسیر بتوانند مخاطبان خود را نگه دارند و در کنار آن از کانال های خبری خود نیز غافل نشوند.
درست در جدال پوست اندازی رسانه های مکتوب و استحاله کهنه و نو شدن مطبوعات محلی، فعالان فضای مجازی هم با سرعت نور ، پای به عرصه حضور و ظهور گذاشتند و توانستند در اغلب موارد دقت را قربانی سرعت کنند و حریم های شخصی را در نوردند و برای اینکه خودی نشان بدهند، با پرداختن به حاشیه ها و حتی ترور شخصیت ها و مدیران در این فضای کنترل نشده جولان بدهند و حتی برای افراد شناسنامه دار و با وجاهت مطبوعات محلی تره هم خُرد نکنند و خود را یک سر و گردن از آنها بالاتر ببینند.
رسانه ای های مکتوب هم فعالان این عرصه را با چشم تازه به دوران رسیده ها می بینند که نمی دانند پای کدام سفره ای بزرگ شده اند و اکنون در میدان نبرد نو و کهنه دنبال رقیب می گردند تا زور بازوی خود را به او نشان بدهند.
در این میان چیزی که بدتر از همه نمود پیدا کرده رواج من خوبم و او بد است از جانب هر کدام از طرفین است و هر کدام از این افراد نقاط قوت خود را بولد می کنند و نقاط ضعف طرف مقابل را با فونت بزرگ تیتر می کنند تا دل شان را خنک کنند و مخاطبان خود را به زور هم که شده در خانه شان نگه دارند که البته اینجا هم شائبه ایجاد می شود که فعالان فضای مجازی بی خانه و کاشانه اند و معلوم نیست کجا سر بر بالین شب می گذارند.
این رشته سر دراز دارد و جای بحث فراوانی می طلبد ولی یقین می دانیم که این آب رودخانه است که می رود و تمام می شود و سنگ ها همچنان در ته آبها می مانند پس در این عرصه اگر هر کسی جایگاه خود را بشناسد و به اصول و قواعد حرفه خود پایبند باشد و در صدد توسعه و تعالی خود حرکت کند از هیچ تندبادی نمی هراسد؛ چرا که تجربه ثابت کرده آنها که بهترینند می مانند و تب تُند زود هم فروکش می کند.
پس نباید رقابت سالم را به دشمنی بدل کرد و دست و پای هم را بست و به جای قوی کردن خود به ضعیف کردن یا مسموم کردن رقیب اندیشید.
راه برای همگان باز است. پس به جای جاده فرعی رفتن ها باید رهروی خوبی بود و راهبری خوبی نیز برگزید تا بتوان به سلامت به مقصد رسید.
درست است که مشکلات طی مسیر فراوان است اما بلدی راه می خواهد تا بتوان بر مشکلات فائق آمد.
امید است که با اجمال نظر پیشکسوتان این عرصه و استفاده از تجربیات گران آنها و با کنار هم بودن ها و احساس نیاز به آموزش و به روز شدن ها، حال مطبوعات محلی خوب شود و فضای مجازی هم حقیقت ها را در دنیای خود بارور کند و قلم در راه راست بردارد. باشد که راه تحول از مسیر درستی و دوستی بگذرد.

انتهای پیام/