بجنگ ولی تخم کینه نکار !

محمد نادری؛ حرف آور: برخی رقابت را با جنگ تن به تن با دشمن معاند خود اشتباه گرفته اند .

رقابت خوب است، مبارک است، اصلا لازم است چرا که صاحب منصبی اگر نداند کسی یا کسانی هم هستند که می توانند جایگزین او بشوند طریق عافیت پیش می گیرد و وضع ما همانی می شود که سالیان سال مبتلای آن بوده ایم .

فضای رقابتی، خود عامل پویایی است و نبودش ادبیات عافیت طلبی، فرار از پاسخگویی و یا ادبیات مسموم رفاقت سازمانی را در تشکیلات اداری و نهادهای تصمیم ساز ترویج می دهد و نتیجه این خمودها و نان قرض دادن ها به یکدیگر، دقیقا همانی می شود که در برخی نهادها و افراد و تفکرات شاهد آن بوده و تبعات آنرا سالها با تمام وجود چشیده ایم .

در بعضی مواقع اصولا رقابت موضوعیت ندارد مثل اینکه بازیکنی، مربی یا کاپیتان تیم خودی را حریف خود بداند . این بازیکن چون حریف را نمی شناسد و مفهوم حمله و دفاع را وارونه فهمیده است پس هر حرکتی از طرف او سر بزند و هر شوت و پاسش می تواند منجر به از هم پاشیدن تیم بشود ؛ این خطای عملکردی ریشه در خطای مبانی تحلیل دارد و تحلیل اشتباه دقیقا منجر به تکرار پذیری خطال عملکردی خواهد شد و در چنین حالتی احتمال زدن گل بخودی بالا می رود؛ بنابراین کل تیم باید به جای مهار حریف، غضنفر تیم خود را کنترل کنند و انرژی هایی که باید صرف حل و فصل معضلاتی مانند فقر و عقب ماندگی و توسعه نیافتگی بخصوص در حوزه منابع و نیروی انسانی می شد می بایست برای به حداقل رساندن تبعات چنین خطایی هزینه شود.

رقابت قبل از انتصاب و انتخاب با رعایت اصول اخلاقی یک موضوع است اما کش دادن موضوع و تکرار وقایع زمان انتخابات و خاطرات ستادی به دوران نمایندگی و مسئولیت خطایی عظیم با تبعات سنگین شخصی و هزینه های غیر قابل جبران جریانی و عمومی است !

فیلم “غریب” را حتما ببینید.
شهید محمد بروجردی در سکانسی از این فیلم فاخر خطاب به یکی از رزمندگان که قواعد اخلاقی جنگ با دشمن را رعایت نمی کند می گوید: «بجنگ ولی تخم کینه نکار » و ای کاش آنهایی که با هر کسی حس رقابتی دارند آداب را رعایت کنند و بدانند بزرگ ترین رقیب هرکس، عملکرد خود اوست و نه رقیب فرضی و ذهنی اش !

عارضه وحشتناک چنین برخوردهایی این می شود که گروهی به نمایندگی از مردم وارد مجلس می شوند که برای زمین زدن رقیب دوران انتخابات از هیچ کاری فروگذار نکرده اند و ما تیمی را وارد مجلس می کنیم که بیش از آنکه به فکر حل مشکلات مردم باشند مترصد انتقام از همقطاران خود بوده و انرژی خود را در جایی استفاده می کنند که اصلا برای آن کار انتخاب نشده اند !!

اینجاست که در ماراتون جذب بودجه،پیگیری طرح ها،جذب سرمایه گذار، گرفتن مصوبات موثر در پیشرفت و… از استان های دیگر عقب می مانیم و تقصیر یتیمی است که هیچکس حاضر نیست حضانتش را بر گردن بگیرد !