یادداشت؛ چرا تخریب ، چرا تهمت!؟

با نزدیک شدن به روز برگزاری انتخابات، کاروان تخریب شتاب بیشتری به خود می‌گیرد.

حرف آور: نادر پرستار پیشکسوت مطبوعات و رسانه؛ با نزدیک شدن به روز برگزاری انتخابات، کاروان تخریب شتاب بیشتری به خود می‌گیرد. بدون شک تخریب‌ها به امید جلب توجه و افزودن به سبد رأی توسط کاندیداها و هواداران و جریانات سیاسی سازمان‌دهی و اجرا می شود.

آنهایی که بدون دلیل و مدرک، اقدامات‌شان رنگ‌وبوی تخریب به خود می‌گیرد باید به‌لحاظ وجدانی و اجتماعی پاسخگو باشند.

برای آرام کردن فضا و فراهم نمودن زمینه برگزاری انتخاباتی سالم و پرشور باید دستگاه‌های نظارتی و امنیتی همه توان و ظرفیت خود را به‌کار بگیرند و بدین ترتیب امکان رشد بی‌اعتمادی و دلسردی در میان مردم را ندهند.

تخریب و نسبت‌های ناروا به اشخاص و جریان‌ها از طرف هر فرد و گروهی که باشد عملی ناپسند و مذموم است اما این سوال برای افکار عمومی مطرح است که چه درصدی از موارد مطرح‌شده واقعیت دارد و چه کسانی و چه ارگانی باید پیگیری این موضوع را در دستور کار قرار بدهد و صدق و یا کذب ادعاها را مشخص و معلوم بکند. با کسانی که نتوانند ادعای خودشان را با ادله و مدرک ثابت بکنند چگونه باید برخورد شود تا درس عبرتی برای سایرین گردد.

چرا باید کاندیداها چه آنهایی که تأیید صلاحیت گرفته و چه آن‌هایی که در این راه موفق نبوده‌اند تحت فشار شدیدترین تخریب‌ها و تهمت‌ها قرار بگیرند؟ چرا در آستانه انتخابات باید برای فرار کردن از برخی واقعیت‌ها سنگی انداخته شود تا مردم را به انتخابات و رأی دادن بدبین بکنند.

براساس قانون انتخابات مجلس و اصلاحیه ماده ۵۸ این قانون، تولید، انتشار و بازنشر هرگونه محتوا و یا اخبار جعلی و خلاف واقع یا تخریب و توهین توسط نامزدها و یا ستادهایشان در هر یک از درگاه‌های نشر داخلی و خارجی در فضای مجازی ممنوع بوده و جرم محسوب می‌شود.

از طرف دیگر نامزدهایی که پیروزی خود در رقابت ها را در تخریب دیگران می‌بینند و برای رسیدن به این هدف برنامه‌ریزی کرده و نقشه‌های متعددی را برای اجرایی کردن آن ترسیم می‌کنند به رشته گناه وصل می‌شوند و آخرت خود را با دنیا و چندروزی ریاست و مطرح شدن معامله می‌کنند.

بنابراین این‌هم یک وظیفه است و یک معیار است برای سلامت انتخابات. نمایندگان بروند آن‌چه را در وسع‌شان در قدرت‌شان و در صلاحیت‌شان هست برای مردم بیان کنند، مردم هم نگاه می‌کنند خوش‌شان می‌آید رای می دهند و خوش‌شان نمی‌آید رأی نمی‌دهند، این می‌شود انتخابات سالم.