در انتظار تحولی نسخه‌نویس؛

رضا کریمی؛ امید اصلاحات یا کانون تنش در اردبیل؟

انتخاب رضا کریمی به عنوان معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری اردبیل، با تمام نقاط ضعف و قوتی که در خود دارد، احتمالاً بی‌ارتباط با انتخابات مجلس سیزدهم نیست.
مصطفی محمدی؛ حرف آور: انتخاب رضا کریمی به عنوان معاونت سیاسی، امنیتی و اجتماعی استانداری اردبیل، با تمام نقاط ضعف و قوتی که در خود دارد، احتمالاً بی‌ارتباط با انتخابات مجلس سیزدهم نیست. پس از دو دوره ناکامی جریان اصلاحات در زمینه ارسال نماینده‌ای از حوزه انتخابیه اردبیل، نیر، نمین و سرعین به مجلس، اکنون به نظر می‌رسد که آن‌ها به دنبال داشتن نماینده‌ای در مجلس آتی هستند.
با این حال، جریان اصلاحات در اردبیل به‌دلیل نبود چهره‌ای شاخص، به‌نظر می‌رسد در بن‌بست قرار گرفته است. عدم صلاحیت محمد فیضی، کمال پیرموذن در انتخابات گذشته و عدم اقبال برای برخی چهره‌ها، باعث شده که این جریان تلاش کند تا از حداقل دارایی خود بهره برد.
همه این ها در حالی است که زمانی جریان اصلاحات به قدرت کادرسازی مشهور بود، اما این روزها نشان می‌دهد که حداقل در استان اردبیل با وجود بهره‌مندی از چهره‌های جوان و کارآمد، یا نمی‌خواهد یا نمی‌تواند از این چهره‌ها بهره برداری کند.
البته در مجلس دهم، اصلاحات توانست قدم‌های مهمی بردارد، اما در مجلس یازدهم و دوازدهم، صحنه‌ی رقابت را به اصول‌گرایان واگذار کردند. البته این واگذاری به معنای برتری مطلق جریان اصول گرایی  نبود، بلکه منتخبین دور یازدهم و دوازدهم، خود چهره‌هایی توانمندی بودند که توانستند آرای مردمی را به سمت خود روانه کنند.
حال به نظر می رسد که جریان اصلاحات در پی آن است که رضا کریمی را به عنوان چهره‌ای قابل توجه در عرصه‌های سیاسی و انتخاباتی دوباره برجسته کند.
رضا کریمی که پیش از معرفی وزرای پزشکیان، خود را در قامت یک وزیر می‌دید، اما با شکست بزرگی مواجه شد و عملاً آشکار ساخت که در دولت پزشکیان جایگاهی ندارد. البته این موانع از پیش نیز قابل پیش‌بینی بود.
انتخاب او در نقشی به مراتب پایین‌تر، یعنی معاونت سیاسی استانداری اردبیل، شاید نمایانگر طرحی بلندمدت از سوی جریان اصلاحات در اردبیل باشد که بر حضور او در مجلس سیزدهم تمرکز کرده‌اند.
کریمی در دوره دوازدهم، تقریباً تنها گزینه‌ای بود که توانست صلاحیت لازم را اخذ کند، اما این نیکزاد، بدری و بیوته بودند که توانستند به مجلس راه پیدا کنند.
حال در این گذار سیاسی، تحولات پیش‌رو را باید به دقت زیر نظر گرفت. آیا این انتخاب‌ها و استراتژی‌ها می‌توانند اهداف جریان اصلاحات را در مجلس سیزدهم محقق سازند؟ آیا این بار بخت با آنان یار است؟ این پرسش‌ها در ماه‌ها و سال های آتی پاسخ خواهند یافت.
البته همه این‌ها به عنوان فرضیه و احتمالات قابل بررسی است و البته که چنین تحرکاتی می‌تواند به چالشی بزرگ برای استاندار اردبیل نیز تبدیل شود، چرا که اگر نیت جریان اصلاحات واقعاً همین باشد، نمایندگان حوزه انتخابیه اردبیل، نیر، نمین و سرعین بی‌شک نسبت به این موضوع واکنش نشان خواهند داد. چرا که از داخل استانداری، رقیبی بالقوه برای این نمایندگان به وجود می‌آید که می‌تواند روابط فی‌مابین را دچار تزلزل کند. تحولاتی که نیازمند دقت و دیپلماسی بیشتر در مسیر تعاملات سیاسی آتی است.